Mieliście kiedyś ochotę na to, żeby zagrać w łatwą, familijną grę ze swoim dzieckiem? Dzi
siaj zaprezentuje wam właśnie taką grę. Chodzi mi o ,,Potwory w Tokio” Richarda Garfielda. Ta planszówka jest dla 2-6 osób, od 6-8 lat. Gra nie jest długa, bo zajmuje ok. 30 minut. W grze wcielamy się w straszliwego potwora niszczącego spokojne miasto Tokio. Demolujemy miasto i walczymy z innym potworami (współgraczami). Jeśli kiedykolwiek chcieliście zostać prawdziwą godzillą, macie właśnie najlepszą okazje się w nią wcielić.
Po otwarcia pudełka, zobaczymy główną planszę, które jest nie dużych rozmiarów oraz 66 kart, pokrytych przepięknymi ilustracjami, dające grze wspaniały klimat. Dostaniemy również 6 plansz potworów oraz 6 żetonów naszych bohaterów i podstawek do nich. Znajdziemy także 50 zielonych znaczników energii i 28 żetonów efektów, pozwalające nam na użycie efektów kart oraz wspani
ałą, krótką, ale treściwą instrukcje.
Cel gry jest taki, żeby albo zdobyć 20 punktów zwycięstwa, albo wyeliminować pozostałych graczy, a raczej ich potwory. Zasady gry nie są trudne, chyba nawet małe dzieci je zrozumieją. Grę rozpoczyna osoba, która ma najbardziej przerażający ryk, następnie idziemy w kierunku ruchu wskazówek zegara. Tura grac
za dzieli się na kilka etapów: 1. Rzuty kostkami potworów. 2. Wykorzystanie symboli na kostkach. 3. Zakup kart (opcjonalnie). 4. Zakończenie tury gracza – przekazanie kostek graczowi z lewej strony. Na początek gracz, którego tura aktualnie się odbywa rzuca sześcioma kośćmi. Kości dają nam pewne dobra. I tak: trzy wyrzucone kości dają z liczbą 1, 2 lub 3 dają nam odpowiednio 1, 2 lub 3 punkty zwycięstwa; serce daje nam leczenie, czyli możemy przywrócić sobie 1 punkt życia, ale jeśli nie jesteśmy wewnątrz miasta (o tym powiem później). Piorun daje nam 1 zieloną kostkę, czyli energię potrzebną do kupna kart. Symbol ręki daje nam możliwość zaatakowania innego potwora. I tak oto potwór w Tokio atakuje wszystkich poza miastem, zaś potwór z poza miasta atakuje tylko potwora w Tokio. Pierwszy gracz, który wyrzuci łapę wchodzi do miasta. Za wejście do miasta przyznaje się 1 punkt zwycięstwa, za pozostanie do następnej tury 2 punkty. Jedynym ograniczeniem jest to, że potwór w Tokio nie może się leczyć. Karty możemy kupować raz na turę, płacąc koszt energii 
podany w lewym górnym rogu.
Gra jest moim zdaniem bardzo dobra. Grałem w nią w ludźmi w różnym wieku od 6 do 65 lat i wszystkim się podobała. Wszyscy zachwalali przepięknie, mistrzowsko wykonane ilustrację. Reguły są proste, a to, że ktoś mnie zabił i chcę po skończonej grze mu dokopać sprawia, że jest ona regrywalna. Jedyny minus jaki widzę jest taki, że kiedy jakiś gracz zostanie wyeliminowany to wtedy musi czekać na zakończenie całej gry, chociaż w moim przypadku zawsze kończyło to się bardzo szybko wtedy. Gra jest szybka, niewymagająca oraz przepiękna. W dodatku nie jest ogromnie droga. Polecam każdej rodzinie z małymi dziećmi, jak i dorosłym mniej lub bardziej zaawansowanych w gry planszowe, dla graczy ,,niedzielnych” jako jedną z gier na początek, zaś dla doświadczonych graczy jako przerywnik podczas miłego wieczoru. Moja ocena to 4,5/5. Polecam!
| Autor | Richard Garfield |
| Czas gry | 30 minut |
| Liczba graczy | 2-6 |
| Wiek | 6+ |
| Wydawnictwo | Egmont |
| Pozycja w rankingu BGG | 112 |
| Cena | 76,58 zł-115,00 zł |
grakula 